Święty Brendan, jeden z przywódców irlandzkiego Kościoła, urodził się w Irlandii około 484 roku. Był wychowankiem św. Ity i biskupa Kerry`ego. Od czasu, gdy święty Patryk przyniósł chrześcijaństwo do Irlandii, życie klasztorne było tam wielce poważane. Brendan został mnichem, szybko zgromadził grono uczniów i założył wspólnotę, której został przeorem. Reguła jego zakonu była bardzo ostra – legenda głosi, że podyktował ją anioł, który pewnego dnia ukazał się Brendanowi. Mnisi wiele godzin spędzali na modlitwie, a poza tym zachowywali milczenie i studiowali Pismo Święte. Jedli jedynie tyle, żeby nie umrzeć z głodu, spali zaś na zimnej podłodze. Wiele czasu spędzali kopiując dawne księgi. Ich manuskrypty do dziś zachwycają swym pięknem. Brendan oddał się też służbie misjonarskiej – przewędrował niemal całą Irlandię, wielką połać Europy, a może nawet przepłynął przez Atlantyk. Klasztory, które założył, stały się ważnymi centrami sztuki i nauki. Najważniejszy i największy z nich powstał w Clonfert, w latach jego rozkwitu żyło tam aż trzy tysiące mnichów. Popularna legenda „Wyprawa św. Brendana” opowiada, jak Święty z grupą mnichów w drewnianych łodziach dopłynęli do rajskiej wyspy. Legenda opowiada o morskich potworach, kryształowych wieżach, śpiewających skałach i przyjaźni z wielorybem. Przez stulecia żeglarze oddawali się w opiekę św. Brendana, marząc, że kiedyś i oni odnajdą cudowną wyspę – Wyspę św. Brendana. Lecz prawdziwym dziedzictwem św. Brendana jest niestrudzona gorliwość, z jaką rozpowszechniał Słowo Boże. Zmarł w roku 577 lub 583.

Modlitwa:
Boże, coś prawością i oddaniem natchnął św. Brendana, spraw, abyśmy i my znaleźli w sobie dość odwagi, by czynić dobro i dawać miłość.


Źródło: Wikipedia